Η Λιλ (Rijsel στα ολλανδικά) είναι μια πόλη στη βόρεια Γαλλία. Αυτός είναι ο νομός του Βόρειου Διαμερίσματος (département du Nord) και της περιφέρειας Nord-Pas-de-Calais (Nord-Pas-de-Calais).
.jpg)
Λόγο των 233.897 κατοίκων η Λιλ είναι η μεγαλύτερη πόλη του Roubaix, Tourcoing και Villeneuve-d'Ascq, Lille Métropole Communauté urbaine, μια διακοινότητα 85 κοινοτήτων με πληθυσμό 1, 2 εκατομμύρια κατοίκους. Επιπλέον, αποτελεί μέρος ενός ευρέος οικισμού, μαζί με τις βελγικές πόλεις Mouscron, Courtrai, Tournai και Menin, που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2008, η πρώτη ευρωπαϊκή εδαφική ένωση, η Eurometropolitan Lille Kortrijk Tournai (l'Eurométropole Lille Kortrijk Tournai), της οποίας πληθυσμό άνω των δύο εκατομμυρίων κατοίκων. Το όνομά του στα παλιά γαλλικά (L'Isle) και επίσης στα βελγικά ολλανδικά (Ryssel, Rijsel στα σύγχρονα ολλανδικά) προέρχεται από το νησί στην ελώδη κοιλάδα Deûle όπου ιδρύθηκε.
Η Λιλ και τα περίχωρά της ανήκουν στην ιστορική περιοχή της ρωμανικής Φλάνδρας, οι πρώην περιοχές της οποίας δεν μιλούν ολλανδικά. Η Λιλ μίλησε επίσης ρωμαικά.
Στο Μεσαίωνα, κατά τη Γαλλική Επανάσταση, η ιστορία της πόλης ήταν γεμάτη από διάφορα γεγονότα. Η πιο πολιορκημένη πόλη της Γαλλίας, ανήκε στην Κομητεία της Φλάνδρας, στο Γαλλικό Βασίλειο, στη Βουργουνδία, στην Αγία Ρωμανο-Γερμανική Αυτοκρατορία και στην Ισπανική Χώρα των Βάσκων πριν καταληφθεί από τα γαλλικά στρατεύματα υπό την ηγεσία του Βομπάν και συμμετείχε στον πόλεμο του την Ισπανική Διαδοχή (la guerre de Succession d' Espagne) και στην εκστρατεία των Αυστριακών κατά του Παρισιού για την απελευθέρωση του Λουδοβίκου του 16ου .
Αρχικά ήταν μια εμπορική πόλη που στράφηκε στη μεταποίηση τον 16ο αιώνα, η βιομηχανική επανάσταση άνοιξε μεγάλο κεφάλαιο στη βιομηχανία, ειδικά στην κλωστοϋφαντουργία και τα μηχανήματα. Στην παρακμή της, από τη δεκαετία του 1960, ξεκινά μια μακρά περίοδος κρίσης, η οποία διήρκεσε μέχρι τη δεκαετία του 1990, οπότε και έγινε η μετατροπή των τριτογενών τομέων παραγωγής και η αποκατάσταση της πόλης.
Η Euralil,l νέα επιχειρηματική περιοχή που χτίστηκε από το 1988, με τρένα υψηλής ταχύτητας από το 1993, Eurostar το 1994. Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση αναπτύχθηκε, σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 100.000 φοιτητές, μελετάται η ιστορία και η τέχνη της πόλης, πραγματοποιούνται πολλές εκδηλώσεις και το 2004 ονομάστηκε Lille η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (Capitale européenne de la Culture) όπου εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια μιας νέας «άνοιξης» της πόλης.
Πώς να πάτε εκεί
ΑντιγράφηκεΒρίσκεται στη βόρεια Γαλλία, στα βόρεια του Βόρειου Διαμερίσματος, δίπλα στο Βέλγιο, είκοσι χιλιόμετρα από τη Φλάνδρα στα βόρεια και την περιοχή της Βαλλονίας στα ανατολικά.
Η πόλη βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Del (Deûle) με πολλά κανάλια που σήμερα πολλά από αυτά διαρρέουν την πόλη. Ο ποταμός άρχισε να έχει μετακινήσεις στην Γαλλο-Ρωμαϊκή εποχή, πρόσφατα έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο κανάλι που διασχίζει την πόλη από τα νοτιοδυτικά προς τα βόρεια μέχρι να ενωθεί με τον ποταμό Λι. Με την παρακμή της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι γερμανικοί λαοί εγκαταστάθηκαν εδώ στα μέσα του 4ου αιώνα, ακριβώς βόρεια της διαδρομής Boulogne-Cologne: τα γλωσσικά σύνορα διέτρεχαν από νότια της Λιλ μέσω Wazemmes, Esquermes, Hellemmes. Η Λιλ και τα περίχωρά της ανήκουν στην ιστορική περιοχή της ρωμανικής Φλάνδρας, δηλαδή, τα πρώην εδάφη της κομητείας της Φλάνδρας που δεν μιλούσαν ολλανδικά, σε αντίθεση με τη Δουνκέρκη (Δουνκέρκη) και το Μπαϊγιέλ (Bailleul). Επίσης, σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, η Λιλ δεν μίλησε ποτέ γερμανικά,
Πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές τουριστικές διαδρομές καθώς και σιδηροδρομικές και θαλάσσιες συνδέσεις διέρχονται από τη Λιλ: προς τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Χώρα των Βάσκων, τη Γαλλία και την Ισπανία.
Η Λιλ βρίσκεται 80 χλμ από τη Δουνκέρκη, 110 χλμ από το Καλαί, 225 χλμ από το Παρίσι, 110 χλμ από τις Βρυξέλλες, 90 χλμ από την Οστάνδη, 125 χλμ από το Anvers, 300 χλμ από το Άμστερνταμ, 305 χλμ από το Λουξεμβούργο, 225 χλμ από το Λονδίνο (+ 55km μέσω της σήραγγας) και 330 χλμ. από την Κολωνία.
Από ευρωπαϊκές πόλεις, μπορείτε να φτάσετε στη Λιλ με αεροπλάνα που φτάνουν στο τοπικό αεροδρόμιο Lille-Lesky. Το αεροδρόμιο βρίσκεται στο Lesquin, 7χλμ. από τη Λιλ.
Κλίμα και καιρός στη Λιλ
ΑντιγράφηκεΗ Λιλ έχει ένα κυρίως ωκεάνιο κλίμα, με μικρές εποχιακές διακυμάνσεις θερμοκρασίας και λίγες βροχοπτώσεις όλες τις εποχές. Οι χειμώνες είναι ήπιοι, τα καλοκαίρια δροσερά.
Μεταφορά
ΑντιγράφηκεΗ Λιλ έχει πλεονεκτική γεωγραφική θέση σε σχέση με την Ευρώπη. Είναι ένας σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος, που σήμερα έχει γίνει ένα σταυροδρόμι στον χάρτη της Ευρώπης, κυρίως λόγω του νέου σιδηροδρόμου και σε μικρότερο βαθμό χάρη στο λιμάνι και το αεροδρόμιο.
Σε αστικό επίπεδο, η Λιλ έχει έναν περιφερειακό δρόμο και ένα σχετικά πυκνό δίκτυο δρόμων ταχείας κυκλοφορίας που συνδέουν τους περισσότερους οικισμούς του οικισμού. Οι δημόσιες συγκοινωνίες (μετρό, λεωφορεία και τραμ) είναι επίσης καλά ανεπτυγμένες αλλά όπως στις περισσότερες μεγάλες πόλεις, υπάρχουν πολλές ταλαιπωρίες τις «ώρες αιχμής», η κυκλοφορία στην πόλη, θα έλεγε κανείς ότι παγώνει.
Η μητροπολιτική περιοχή της Λιλ έχει ένα πυκνό δίκτυο μεταφορών που διαχειρίζεται η Transpole, παλαιότερα γνωστή ως TSS.
Δύο γραμμές ηλεκτρικών τρένων (το πρώτο που άνοιξε το 1983) σχηματίζουν το πρώτο και μεγαλύτερο δίκτυο στον κόσμο (45 km και 60 σταθμοί και στις δύο γραμμές) και εξυπηρετούν τις μεγαλύτερες πόλεις κατά μήκος των συνόρων με το Βέλγιο.
Δύο γραμμές τραμ (22χλμ) συνδέουν το Roubaix με το Tourcoing μέσω του σταθμού της Λιλ.
Τέλος, ένα ευρύ δίκτυο λεωφορείων συνδέει τις συνοικίες της Παλιάς Λιλ ή εκείνες τις περιοχές όπου είναι δύσκολο να κατασκευαστεί σταθμός του μετρό λόγω γεωλογικών χαρακτηριστικών. Η Αστική Κοινότητα της Λιλ το 2005 αποφάσισε να δημιουργήσει ένα δίκτυο λεωφορείων υψηλής κατηγορίας (το πρώτο "LIANE" που συνδέει το Ronshin και το Komyn άνοιξε τον Ιανουάριο του 2008, + μία νέα γραμμή τον Σεπτέμβριο2009). Αυτά τα λεωφορεία, που κινούνται κατά μήκος των δικών τους διαδρόμων, επιτρέπουν την επίτευξη υψηλών ταχυτήτων μέσω του συστήματος TEOR de Rouen και έτσι μπορούν να αποτελέσουν ένα πλήρες υποκατάστατο του μετρό. Αυτές οι γραμμές συνεχίζουν να κατασκευάζονται στη Λιλ, το έργο είναι δικαιούχος του προγράμματος "Light of the Moon" ("Clair de Lune"), χάρη στο οποίο στην πόλη παρέχεται δημόσια συγκοινωνία μέχρι τις 00-30. Η Αστική Κοινότητα της Λιλ αναπτύσσει ένα έργο τραμ-τραίνου, που θα χρησιμοποιεί τις σιδηροδρομικές γραμμές του οικισμού για την επικοινωνία μεταξύ των πόλεων, γεγονός που θα επιτρέψει στη μητρόπολη να επεκτείνει το συγκοινωνιακό δίκτυο. Το τρένο του τραμ, για παράδειγμα, θα βελτιώσει την επικοινωνία μεταξύ της Λιλ και πόλεων όπως οι Arras (Arras), Lens (Lens), Béthune (Béthune), Douai (Douai), Valenciennes (Valenciennes), καθώς και αύξηση της πυκνότητας του δίκτυο μεταφορών.
Υπάρχουν πέντε σιδηροδρομικοί σταθμοί στη Λιλ:
Ο σταθμός Lille-Flanders προορίζεται για περιφερειακή κυκλοφορία, τα τρένα InterCity πηγαίνουν στο Βέλγιο (Anvers, Charleroi, Liege, Ostend και Tournai), τρένα υψηλής ταχύτητας πηγαίνουν στο Παρίσι και σε ορισμένες άλλες επαρχιακές πόλεις. Πρόσοψη του σιδηροδρομικού σταθμού Lille-Flanders, πρώτου σιδηροδρομικού σταθμού στο Βορρά, ο οποίος αποσυναρμολογήθηκε και ξαναχτίστηκε στη Λιλ.
Σταθμός Lille-Europe, από όπου αναχωρούν τρένα υψηλής ταχύτητας για τις πόλεις της Γαλλίας (η Λιλ συνδέεται με τα 80 χρόνια της Γαλλίας με τρένα υψηλής ταχύτητας) και στο εξωτερικό με το Βέλγιο (Βρυξέλλες) και το Ηνωμένο Βασίλειο (Λονδίνο).
Ο σταθμός Lille CHR και το Lille Porte de Douai παρέχουν περιφερειακές υπηρεσίες προς τη Lille-Line και τη Lille-Bétoune.
Ο εμπορευματικός σταθμός Saint-Sauveur τερματίζει τις δραστηριότητές του, προοριζόταν για τη διανομή των υπόλοιπων εμπορευμάτων.
Ο τεράστιος σταθμός Lomme-Délivrance χτίστηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έκλεισε το 2004
Ένα πυκνό δίκτυο οδών ταχείας κυκλοφορίας συνδέει τη Λιλ με:
Σε 35 λεπτά στις Βρυξέλλες με τρένο υψηλής ταχύτητας/Eurostar
Σε 1 ώρα στο Παρίσι με σκανδιναβικό τρένο υψηλής ταχύτητας. Το 2004 η κίνηση των τρένων υψηλής ταχύτητας ξεπέρασε τα 6 εκατομμύρια επιβάτες.
Σε 1 ώρα 20 λεπτά στο Λονδίνο με το Eurostar από τις 14 Νοεμβρίου 2007
Σε 1 ώρα 45 λεπτά στο Anvers στο InterCity μέσω της Flemish Ridge, η Λιλ είναι ο τερματικός σταθμός.
Σε 2 ώρες 30 λεπτά στη Λιέγη στο InterCity μέσω της κορυφογραμμής της Βαλλονίας, Λιλ - τερματικός σταθμός.
Αυτή τη στιγμή μελετάται η δυνατότητα κατασκευής τρίτου σταθμού για τρένα υψηλής ταχύτητας, ο οποίος θα βρίσκεται στο έδαφος της κοινότητας. Μπορεί να κατασκευαστεί στα νότια της μητρόπολης, στην περιοχή Seclin, στη γραμμή του τρένου υψηλής ταχύτητας, με διακλάδωση προς τις Βρυξέλλες, προκειμένου να μεταφέρει επιβάτες που ταξιδεύουν από το Παρίσι στη Μπενελούξ. Ενσωματωμένο στο μελλοντικό δίκτυο περιφερειακών τρένων express και τραμ-τραμ, θα μπορεί επίσης να παρέχει μεταφορά επιβατών από και προς το αεροδρόμιο.
Η Λιλ βρίσκεται στη διασταύρωση πέντε μεγάλων αυτοκινητοδρόμων:
Α1: Λιλ - Αράς - Παρί/Ρεμς - Λυών
Α22: Λιλ - Ανβερς - Χώρα των Βάσκων
Α23: Λιλ - Βαλεσιέν
A25: Λιλ - Δουνκέρκη - Καλαί - Ηνωμένο Βασίλειο
A27: Λιλ - Τουρνέ - Βρυξέλλες/Λιέγη - Γερμανία
Οι αυτοκινητόδρομοι γύρω από τη Λιλ είναι δωρεάν. Ακόμη και τα πιο δημοφιλή, A25, A22, A23 και A27 είναι επίσης εντελώς δωρεάν. Το Α1 είναι δωρεάν στο τμήμα προς Arras.
Το έργο του αυτοκινητόδρομου Α24, που θα πρέπει να συνδέει τη Λιλ και την Αμιέν, αποτελεί αντικείμενο διαμάχης μεταξύ υποστηρικτών και αντιπολιτευόμενων μιας τέτοιας διαδρομής. Οι πρώτοι προβάλλουν επιχείρημα για την ανάγκη απελευθέρωσης του αυτοκινητόδρομου Α1, οι δεύτεροι αντιτίθενται στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Το αεροδρόμιο Lille - Lesquin, βρίσκεται δεκαπέντε λεπτά από το κέντρο της πόλης. Δεν υπάρχουν τακτικές πτήσεις προς το αεροδρόμιο όπως τα περισσότερα άλλα, αλλά το λεωφορείο Transpole συνδέει τον σιδηροδρομικό σταθμό Lille-Flanders με το αεροδρόμιο, μία φορά κάθε 20 λεπτά. Συνδέεται με 12 γαλλικά αεροδρόμια. Αριθμός επιβατών:
Περίπου 848.000 επιβάτες το 2004
Πάνω από 1.000.000 επιβάτες το 2007
Είναι επίσης το τρίτο γαλλικό αεροδρόμιο εμπορευμάτων, από το οποίο διέρχονται περισσότεροι από 55.000 τόνοι φορτίου ετησίως. Εκτός από το αεροδρόμιο Lille, σιδηροδρομικές και οδικές συνδέσεις τη συνδέουν επίσης με άλλα διεθνή αεροδρόμια που βρίσκονται σε γειτονικές πρωτεύουσες: Λονδίνο, Βρυξέλλες, Παρίσι και Άμστερνταμ.
Η Λιλ είναι το τρίτο ποτάμιο λιμάνι της Γαλλίας, μετά το Παρίσι και το Στρασβούργο. Ο ποταμός Del (Deûle) συνδέεται με πολλά άλλα δίκτυα ποτάμιων μεταφορών, περισσότερα από 680 km ναυτιλιακών λωρίδων, περισσότερα από 241 km αφιερωμένα σε μεγάλα πλοία (π.χ. Dunkirk-Lille-Valenciennes). Το Del συνδέεται με τη Βόρεια Ευρώπη μέσω Scarpe και l'Escaut (μέσω Βελγίου και Χώρας των Βάσκων) και με διεθνείς διαδρομές μέσω Leigh (μέσω Δουνκέρκης και Καλέ).
Το λιμάνι της Λιλ είναι μια πολυλειτουργική πλατφόρμα: ποτάμι, σιδηροδρομικό και αυτοκινητιστικό κέντρο. Διαθέτει τερματικό σταθμό ικανό να εξυπηρετεί περισσότερους από 80.000 επιβάτες ετησίως.
Τι να δείτε στη Λιλ
ΑντιγράφηκεΗ πόλη της Λιλ έχει χαρακτηριστεί ως πόλη της τέχνης και της ιστορίας στις 18 Ιουνίου 2004.
Η Λιλ έχει μια ποικιλόμορφη κληρονομιά, ειδικά εν όψει των διάσημων συγκρούσεων που την επηρέασαν και οδήγησαν στη μερική ανοικοδόμηση της πόλης.
Η αρχιτεκτονική κληρονομιά κυμαίνεται από το μεσαιωνικό ρωμανικό στυλ (η κρύπτη του καθεδρικού ναού του Saint-Pierre / Saint-Pierre, το Comtesse almshouse / Comtesse) έως το γοτθικό, που αντιπροσωπεύεται από την εκκλησία Saint-Maurice / Saint-Maurice και Saint-Catherine / Sainte-Catherine, σε αναγεννησιακό στυλ (οίκος Borepe / Beaurepaire και Rue Bass / Basse), το έργο των Φλαμανδών μανιεριστών ανήκει στο Παλαιό Χρηματιστήριο / Vieille Bourse και στον οίκο Gilles le Boe / Gilles le Boë, την εκκλησία του Saint-Etienne / Saint-Étienne και του Saint-Andre / Saint-André ανήκουν στο κλασικό στυλ, καθώς και το φρούριο Vauban / Vauban, το νεογοτθικό στυλ αντιπροσωπεύεται από το Καθολικό Πανεπιστήμιο / l'Université catholique και το Καθεδρικός ναός της Notre-Dame-de-la-Treille / Notre-Dame-de-la-Treille, η τέχνη της Νέας Εποχής - το σπίτι Couyote / Coilliot που χτίστηκε από τον Hector Guimard, Uliya Federbe / Faidherbe, σε νεο-ολλανδικό στυλ , ολοκληρώθηκε η κατασκευή του νέου ανταλλακτηρίου,Το διακοσμητικό τοπικό στυλ αντικατοπτρίζεται στο ξενοδοχείο της πόλης και, τέλος, η σύγχρονη τέχνη - οι πύργοι Euralille / Euralille.
Κατεστραμμένη κατά τη διάρκεια του πολέμου και τα επόμενα χρόνια, η πολιτιστική κληρονομιά της Λιλ μετά τη δεκαετία του 1990. έγινε το επίκεντρο της ιδιαίτερης προσοχής. Η πόλη φροντίζει επίσης για την αποκατάσταση πολιτιστικών μνημείων (Riur Palace / Rihour, εκκλησίες, μουσεία).
Καθεδρικός ναός Notre-Dame de la Treille, που ξεκίνησε το 1854 από τον αρχιτέκτονα Carl Leroy, που ολοκληρώθηκε το 1999.
Το φρούριο της Λιλ είναι το κύριο στρατιωτικό κτίριο της πόλης. Συχνά αναφέρεται ως η «Βασίλισσα των Φρουρίων», αυτό είναι το πρώτο διάσημο φρούριο του Βόμπαν, αυτό ήταν το όνομα του κυβερνήτη της Λιλ το 1668 και εδώ έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1668 υπό την καθοδήγηση του κτίστου Simon Vollant. και συνεχίστηκε μέχρι το 1671.
Χτισμένο σε ελώδεις εκτάσεις στην ακτή του Δελχί, είναι ένα κανονικό πεντάγωνο με 5 βασιλικούς προμαχώνες, έναν σε κάθε γωνία. Το φρούριο προστατεύεται από τάφρους, οχυρώσεις, ημικυκλικές εξέδρες, κλειστές πολεμίστρες, πλαγιές και χώμα και τέλος είναι ανοιχτό από όλες τις πλευρές για καλύτερη ορατότητα. Στο εσωτερικό, οι οικοδόμοι δημιούργησαν το οπλοστάσιο και χώρο διαβίωσης για τους στρατιώτες, τον διοικητή του αρχηγείου και τον διοικητή του φρουρίου, πυριτιδαποθήκη, φυλακή, παρεκκλήσι, αποθήκη τροφίμων, κουρείο, φούρνο και μύλο.
Το φρούριο είναι εφοδιασμένο με ένα πολύπλοκο αμυντικό σύστημα που περιβάλλει την πόλη από όλες τις πλευρές. Το τείχος του φρουρίου χτίστηκε την περίοδο του Μεσαίωνα – 19ου αιώνα. Αποτελούνταν από:
Noble Tour, που εμπόδισε το μνημείο από την εκτόπιση (15ος αιώνας)
Gates of Gand and Roubaix (τέλη 16ου - αρχές 17ου αιώνα)
Πύλη του Παρισιού, χτισμένη προς τιμή του Λουδοβίκου του 14ου (τέλη 17ου αιώνα)
Μέρος των βυθισμένων οχυρώσεων από τη λεωφόρο Peuple Belge
Πύλη Δουνκέρκης (αρχές 19ου αιώνα)
Τον κύριο χώρο στη Λιλ καταλαμβάνει το «Bois de Boulogne», όπου βρίσκεται το φρούριο και ο ζωολογικός κήπος της Λιλ. Η συνολική έκταση άνω των 70 εκταρίων εκτείνεται κατά μήκος των όχθεων του καναλιού Hot Del (Haute-Deûle). Στρατιωτικά εδάφη με πλαγιές, τάφρους και κρυφά μονοπάτια που εμφανίστηκαν μετά την ίδρυση του φρουρίου το 1880, έχουν μετατραπεί σε λούνα παρκ. Από τα διάσημα δέντρα που υπάρχουν από τότε ξεχωρίζουν ο σφένδαμος του Μονπελιέ / Μονπελιέ, το πεύκο Laricio και η γιγάντια σεκόγια. Μετά από μια μεγάλη εκκαθάριση τη δεκαετία του 1990. η σύγχρονη διαχείριση του πάρκου προσπαθεί να βελτιώσει το φυσικό οικολογικό περιβάλλον της πράσινης ζώνης, που φιλοξενεί πολλά είδη νυχτερίδων (νυχτερίδα Daubenton ) και πτηνών (γεράκια, και δρυοκολάπτες). Ο δωρεάν ζωολογικός κήπος φιλοξενεί περισσότερα από 80 είδη ζώων σε μια έκταση 3,5 εκταρίων.
.jpg)
Ο κήπος Vauban, που βρίσκεται στη μέση του Bois de Boulogne, στην άλλη πλευρά του καναλιού του Δελχί, όπου μπορείτε να φτάσετε με πεζογέφυρες, δημιουργήθηκε το 1863. Αρχιτέκτονας αυτού του τοπίου είναι ο Jean-Pierre-Barillete-Deschamps.
Περιλαμβάνει πολλά αντικείμενα: περιβόλι, παρτέρια, μονοπάτια για πεζοπορία, μια λίμνη με πάπιες, παρυδάτια και κύκνους και ένα τεχνητό σπήλαιο. Εδώ θα βρείτε και κουκλοθέατρο.
Στην συνοικία Euralille υπάρχει το Parc Matisse / Parc Matisse, με έκταση 8 εκταρίων, δημιουργημένο το 1996-2003. Χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: ένα ευρύχωρο γκαζόν, το λεγόμενο μεγάλο γκαζόν κήπου (για παιχνίδι γκολφ), το νησί Derborence / Derborence, ένα δάσος 1,5 εκταρίων, με αμπέλια ύψους επτά μέτρων, όπως σε άλλες περιοχές του βόρειου ημισφαιρίου ( Ιαπωνία, Βόρεια Αμερική, Κίνα), με ένα αραιό δάσος από ερείκη και μπαμπού, και έναν κήπο σε μια κοιλότητα όπου ήταν οι τάφροι.
Στην άλλη πλευρά της Euralille, στο απέναντι άκρο, βρίσκεται το Donden Park 4,5 στρεμμάτων, που εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970. στον χώρο των πρώην παραγκουπόλεων. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται υπό ανακαίνιση, κατά την οποία θα επεκταθεί ο κήπος, θα προστεθούν καζίνο και πολυτελές ξενοδοχείο και άλλες αλλαγές.
Στα βόρεια, η πεδιάδα Poterne και η πεδιάδα Winston Churchill εκτείνονται εκεί που γίνονταν οι χωματουργικές εργασίες. Το πρώτο, με έκταση 8 εκταρίων, καταλαμβάνεται από οικογενειακούς κήπους και το Τοπικό Φυσικό Καταφύγιο (Réserve naturelle volontaire). Το δεύτερο, με έκταση 6 εκταρίων, υπήρχε μέχρι το 1993, στη συνέχεια κατασκευάστηκε εδώ μια γραμμή για τρένα υψηλής ταχύτητας.
Στα νότια βρίσκεται ένας κήπος με φυτά του αρχιτέκτονα Jean Dubuisson και του τοπιογράφου Jacques Marquis σε μια έκταση 11 εκταρίων στη θέση των πρώην οχυρώσεων. Άνοιξε το 1948, με πρότυπο γαλλικούς κήπους. Ξεχωριστά, παρουσιάζεται ένας κήπος με τριανταφυλλιές, μια μεγάλη συλλογή από ντάλιες κοντά σε μια μεγάλη δεξαμενή και ένα θερμοκήπιο, που δημιουργήθηκαν από τον αρχιτέκτονα Jean-Pierre Seck το 1970. Επίσης υπάρχουν αστικά θερμοκήπια. Συνεργάζεται με έναν βοτανικό κήπο φαρμακευτικής φύσης, έναν κήπο 2 στρεμμάτων που ιδρύθηκε το 1970, έναν από τους «βοτανικούς κήπους της Γαλλίας και των γαλλόφωνων χωρών». Εδώ αντιπροσωπεύονται περισσότερα από χίλια είδη φυτών, χωρισμένα σε τρεις κατηγορίες: δέντρα, φυτά θερμοκηπίου και βοτανική σχολή.
Η Λιλ, ως μια από τις κύριες πόλεις της Γαλλίας, έχει μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά: πολυάριθμες αίθουσες συναυλιών, πλούσια κοινωνική ζωή (ετήσια διανομή του Ch'ti) και πολλές εκδηλώσεις (Lille 2004, Lille 3000, Lille Sale, κ.λπ.)
Το Musée des Beaux-Arts στη Λιλ θεωρείται το δεύτερο μουσείο καλών τεχνών στη Γαλλία ως προς τον αριθμό των εκθέσεων, μετά το Λούβρο. Διαθέτει συλλογές ζωγραφικής, συμπεριλαμβανομένων πίνακες ζωγραφικής όπως οι Bruegel, Rubens, Antoine van Dyck, Francisco de Goya, Jacob Jordaens, Jean Simeon Chardin, Jacques Louis David, Eugene Delacroix, Gustave Courbet, Edouard Manet, Pablo Picasso. Στεγάζει επίσης αίθουσες σχεδίασης, γκαλερί γλυπτών, μια συλλογή κεραμικών και δεκαπέντε επίπεδα ανάγλυφα των περιτειχισμένων πόλεων της βόρειας Γαλλίας και του Βελγίου.
Το Comtesse Almshouse (l'Hospice Comtesse) βρίσκεται στη Rue Monnet, στην Παλιά Λιλ, του οποίου η προέλευση χρονολογείται από το 1237, διαθέτει επίσης το δικό του μουσείο αφιερωμένο στη Φλάνδρα κατά τον Μεσαίωνα και την Επανάσταση. Εδώ υπάρχει μια συλλογή από πίνακες, κυρίως φλαμανδικούς, καθώς και πολυάριθμα αντικείμενα εκείνης της εποχής (χρυσά αντικείμενα, κεντήματα ).
Στεγασμένο σε ένα παλιό μοναστήρι στην Rue Canonniers, το Μουσείο Gunners αφηγείται τη στρατιωτική ιστορία της πόλης, ειδικά τις πολλές πολιορκίες της. Το μουσείο παρουσιάζει πολυάριθμα στρατιωτικά χαρακτηριστικά, καθώς και στοιχεία της καθημερινής ύπαρξης των πυροβολητών της πόλης.
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Λιλ ιδρύθηκε το 1816 στις αρχές του 19ου αιώνα. ήταν διακοσμημένο με μεταλλική κατασκευή τύπου Balthard, που βρίσκεται στην Rue Bruxelles. Παρουσιάζει τέσσερις μεγάλες συλλογές: ζωολογικές, γεωλογικές, βιομηχανικές και εθνογραφικές. Υπάρχουν επίσης δύο προσωρινές εκθέσεις το χρόνο.
Το σπίτι του Charles de Gaulle, που βρίσκεται στη Rue Princes/ Princesse, μετατράπηκε σε μουσείο το 1983. Αποτελείται από δύο μέρη στην αυλή-κήπο: την οικογενειακή κατοικία και το History Factory. Το πρώτο σας επιτρέπει να βουτήξετε στην εποχή του Charles de Gaulle. το δεύτερο, που πήρε τη θέση του παλιού εργοστασίου του παππού του Σαρλ ντε Γκωλ, είναι πολιτιστικό κέντρο.
ΤΙ να κάνεις
ΑντιγράφηκεΥπάρχουν πολλές αίθουσες στη Λιλ, μία για παραστάσεις όπερας, ένα άλλο θέατρο, και εκτός από αυτές υπάρχουν και ιδιωτικές: Zenith in Lille (Zénith de Lille, 9000 θέσεις), Sebastopol (Sebastopol), L'AERONEF, Biplan ( Biplan), κ.λπ.
Το κοντινό καζίνο διαθέτει επίσης αίθουσα παραστάσεων.
Υπάρχουν πολλές αίθουσες κινηματογράφου στη Λιλ, κυρίως στο κέντρο της πόλης, δύο από αυτές - d'Art et Essai, Metropole (le Métropole), για 4 αίθουσες - βρίσκονται στην οδό Ponts de Comines , Majestic (le Majestic), για 6 αίθουσες - στην οδό Béthune και το συγκρότημα l'UGC Ciné Cité, για 14 αίθουσες - στον ίδιο δρόμο. Το μεγαλύτερο multiplex στη Γαλλία, το Kinepolis-Château (Kinépolis-Château) με 23 αίθουσες βρίσκεται στο Lomme.
Η περιοχή, και ειδικότερα η μητρόπολη της Λιλ, είναι επίσης μια σημαντική τοποθεσία γυρισμάτων και τηλεόρασης. «Εξομολόγηση» του Κώστα-Γαβρά το 1970, «Το πτώμα του εχθρού μου» του Ανρί Βερνέιγ το 1976, «Η φανταστική ζωή των αγγέλων» του Έρικ Ζονκ το 1998, «Στα χέρια του» της Άννας Φοντέν το 2005. ή "Welcome to the Sh'ty" του Dani Boon το 2007. γυρίστηκαν εν μέρει στη Λιλ.
Λίγα χρόνια αργότερα, τα γυρίσματα στην περιοχή άρχισαν να γίνονται ακόμη πιο συχνά. Αποτέλεσμα κυρίως μιας εθελοντικής περιφερειακής πολιτικής. Το Περιφερειακό Κέντρο Οπτικοακουστικών Πόρων (Centre régional de ressources audiovisuelles, CRRAV) έχει ένα ταμείο άνω των 2,5 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, τρίτο στη Γαλλία μετά το Παρίσι και τη Λυών. Υπάρχουν επίσης περίπου είκοσι κινηματογραφικές εταιρείες στη Λιλ.
Η πόλη της Λιλ, όπως πολλές διάσημες γαλλικές πόλεις, είναι γνωστή για τα πολλά δημόσια αθλητικά γήπεδα και τα οχήματα της, τα οποία διαχειρίζεται η ένωση NIMBY και ο δήμος είναι υπεύθυνος για την αθλητική υποδομή της κοινότητας της πόλης. Ορίστε μερικές αθλητικές ομάδες:
Η κοινότητα της πόλης σχεδιάζει να συγχωνεύσει τα αθλητικά τμήματα του LUC και του l'ASPTT για να δημιουργήσει το Lille Métropole athlétisme, σύμφωνα με το Nord Lille Métropole
Ο ημιμαραθώνιος της Λιλ πραγματοποιείτε κάθε χρόνο στο Λιλ. Το Route du Louvre Marathon, από τη Λιλ έχει αναγνωριστεί ευρέως από τότε που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2006. Συχνά συνοδεύεται από οικογενειακές εξόδους.
Το 1997 Η Λιλ έγινε Γαλλίδα υποψήφια για να φιλοξενήσει τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. μαζί με άλλες δέκα πόλεις. Έφυγε από τον διαγωνισμό στην πρώτη φάση και μετά κέρδισε η Αθήνα
